kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
Powstające przy bystrym nurcie przed wiekami ludzkie siedziby z czasem rozbudowywano, dbając o kształt stawianych domów mieszkalnych - a także towarzyszących im obiektów gospodarczych.
Nic więc dziwnego, że w tak romantycznej okolicy wzniesiono również okazałe budowle magnackie, z których na łowy do przepastnej puszczy wyruszali przedstawiciele miejscowej arystokracji i zjeżdżający na huczne polowania utytułowani myśliwi – a nawet koronowane głowy.
Po wschodniej stronie Kwisy, w pewnym oddaleniu od jej koryta od dawien dawna przebiegał leśny trakt, zwany drogą żagańską. Funkcjonowało przy nim niegdyś kilka zajazdów, służących przejeżdżającym tym szlakiem podróżnym. Dotarcie do celu ułatwiały wędrowcom kamienne słupy – drogowskazy
Niestety – dzisiaj nie ma już szynku Antoniego w Przejęsławiu ani gospody, stojącej niegdyś przy leśniczówce, wybudowanej opodal Osieczowa. Tą zwano nowym szynkiem.
Leżący na zachodnim brzegu Kwisy Tomisław to prastara wieś, początkami istnienia sięgająca najprawdopodobniej wczesnej epoki brązu. W roku 1406 osadę zwano Tommendorf, zaś na mapie wykonanej w roku 1736 użyto nazwy Timmendorf. Badania archeologiczne, prowadzone w tej okolicy na przełomie XIX i XX wieku – a także wykopaliska dokonane w późniejszym okresie dowiodły, że był to teren atrakcyjny dla osadników od wielu tysięcy lat. Przedmioty znalezione między innymi w Tomisławiu pochodzą właśnie z epoki brązu.
Najważniejszy historyczny obiekt wsi - kościół - należy do najstarszych świątyń gminy Osiecznica. Został on wymieniony już w roku 1346 w piśmie biskupa miśnieńskiego. W okresie reformacji obiekt ten, podobnie jak większość świątyń na Dolnym Śląsku, przejęli protestanci. Katolicy jako dominująca konfesja pojawili się tu ponownie po II wojnie światowej.
Dzisiejszy kształt nadano świątyni po pożarze, który strawił budowlę 9 października 1835 roku. Kościelną wieżę, będącą samodzielną konstrukcją, wybudowano w odległości około trzech metrów od zasadniczej bryły.
Niedaleko świątyni, tuż przy głównej wiejskiej drodze, stoi niewielki, zabytkowy domek, przed laty miejsce życia rodziny Rutch. Zachowała się dawna fotografia tego budyneczku, na której jako dziecko uwieczniono także Fridę Rutch w otoczeniu bliskich. Wiele lat po drugiej wojnie światowej będąc staruszką nadal w nim mieszkała, otoczona przedmiotami z czasów dzieciństwa.
Dom ten po jej śmierci stał się własnością miejscowego miłośnika historii, który postanowił urządzić w nim skansen zabytkowych przedmiotów.
Towarzyszyły one wielu pokoleniom ludzi, mieszkających i pracujących na tej ziemi. Zadziwiają współczesnego człowieka niezwykle proste, ale jakże funkcjonalne konstrukcje narzędzi, służących przez dziesiątki – a nawet setki lat miejscowym rolnikom – młockarnie, wialnie, urządzenia do produkcji masła, wszelakie pługi - a nawet drewniano-metalowe brony.
Wewnątrz chaty zachowano oryginalny piec chlebowy, różne naczynia kuchenne, a nawet staroświecką lodówkę, oczywiście nie wymagającą korzystania z energii elektrycznej.
Przedstawienie w tym materiale pełnego katalogu zabytkowych przedmiotów nie jest możliwe. Te zbiory trzeba po prostu zobaczyć.
Zabytkowy, niewielki dom-skansen w Tomisławiu stanowi miejsce godne odwiedzenia tym bardziej, że jego gospodarz i właściciel serdecznie zaprasza wszystkich zainteresowanych. Nie tylko chętnie przyjmuje oraz osobiście oprowadza gości, ale pozwala im nawet próbować wczuć się w rolę dawnych rzemieślników, choćby misternie niegdyś ręcznie strugających trzonki siekier i młotków.
W dwudziestym pierwszym stuleciu, zdominowanym przez elektronikę i najnowocześniejsze urządzenia, służące nam we współczesnym życiu, przypomnienie dawno zapomnianych, czasem zupełnie nieznanych dzisiaj rozwiązań technicznych sprzed lat potrafi wzbudzić szacunek dla myśli i działania człowieka przed wieloma wiekami…
