To typowa ulicówka, której zabudowania zlokalizowane s± g³ównie wzd³u¿ drogi prowadz±cej z Li¶æca do Raszówki.
Nap³yw osadników niemieckich i ich narastaj±ca dominacja w XIII i XIV wieku przynios³a zmianê pierwotnej nazwy osady z Zimne Vode na Kalte Wasser - a potem Kaltwasser.
Kiedy rozlewa³a siê fala nowinek religijnych, zainicjowana przez Marcina Lutra, ksi±¿ê legnicko-brzeski Fryderyk II sprowadzi³ w roku 1524 do wsi protestantów. Ci rych³o przejêli miejscowy ko¶ció³ katolicki, wybudowany w roku 1339.
Miejscowo¶æ, podobnie zreszt± jak inne okoliczne wioski, zmienia³a wielokrotnie w³a¶cicieli. W roku 1737 dobra zakupili Benedyktyni. Zas³ug± zakonników by³o miêdzy innymi za³o¿enie w okolicy stawów hodowlanych.
Nieistniej±c± obecnie rezydencjê magnack± w Zimnej Wodzie wzniesiono w drugiej æwierci XIX wieku. Powsta³a ona na miejscu wcze¶niejszej, renesansowej budowli, przed któr± mia³ siê tu znajdowaæ dwór my¶liwski. W latach trzydziestych XIX wieku otoczenie pa³acu przekszta³cono w park romantyczny z egzotycznymi drzewami.
Ostatni w³a¶ciciel maj±tku i rezydencji trafi³ do Wehrmachtu - a potem do sowieckiej niewoli. Wróci³ jednak do Niemiec. Po powrocie z Rosji odwiedza³ jeszcze Zimn± Wodê.
Do lat piêædziesi±tych w pa³acu urzêdowali Sowieci. Po ich wyje¼dzie rezydencjê – w czasie dzia³añ bojowych ocala³± – totalnie zdewastowano. Dzisiaj nie ma po niej ¶ladu, osta³a siê jedynie na widokówkach.
W czasie drugiej wojny ¶wiatowej opodal dworu w Zimnej Wodzie utworzono filiê du¿ego obozu jenieckiego - stalagu VIII C z ¯agania - dla wziêtych do niewoli ¿o³nierzy francuskich. Najprawdopodobniej przetrzymywano w nim tak¿e jeñców sowieckich.
8 lutego 1945 roku do Zimnej Wody wkroczyli ¿o³nierze 78 Korpusu Zmechanizowanego Sowieckiej 52 Armii Ogólnowojskowej, dowodzonej przez genera³a pu³kownika Konstantina Korotiejewa – oraz 9 Korpusu Zmechanizowanego 3 Armii Pancernej Gwardii. ¦ladem po walkach w tym rejonie mia³ byæ istniej±cy jeszcze d³ugo po wojnie prowizoryczny cmentarz na zalesionym terenie poza wsi±. Prawdopodobnie pochowano na nim ofiary toczonego w okolicy boju. Widnia³o tam wiele brzozowych krzy¿y. Z czasem rozsypa³y siê one ze staro¶ci.
Chocia¿ Rosjanie z miejscowego pa³acu wyjechali w latach piêædziesi±tych ubieg³ego wieku, to a¿ do ostatecznego opuszczenia Polski przez Pó³nocn± Grupê Wojsk Armii Sowieckiej roku pracowa³a przy wsi ich du¿a stacja ³±czno¶ci. Pó¼niej czê¶æ jej obiektów rozebrano.
Wkrótce po zakoñczeniu wojny w ramach operacji „Wis³a” przesiedlono do Zimnej Wody kilkadziesi±t osób narodowo¶ci ³emkowskiej i ukraiñskiej. Wtedy te¿ jeden z istniej±cych tu ko¶cio³ów zacz±³ pe³niæ funkcjê cerkwi.
Parafia prawos³awna w Zimnej Wodzie powsta³a jako jedna z pierwszych w diecezji wroc³awsko-szczeciñskiej. Za³o¿y³ j± formalnie w sierpniu 1947 roku ksi±dz mitrat Jan Lewiarz dla rodzin przywiezionych z Che³mszczyzny oraz Bartnego na £emkowszczy¼nie.
Ten pierwotnie gotycki, orientowany ko¶ció³ powsta³ w 1343 roku jako ¶wi±tynia katolicka pod wezwaniem ¶wiêtej Marii. Od roku 1718 by³ w rêkach protestantów. W latach 1947 – 49 przystosowano obiekt do ceremonialnych potrzeb cerkwi prawos³awnej, s³u¿±cej wiernym pod wezwaniem Za¶niêcia Przenaj¶wiêtszej Bogarodzicy.
¦wi±tyniê otacza do¶æ niezwyk³a nekropolia. Przy czê¶ciowo zachowanych, przedwojennych nagrobkach widniej± epitafia osób, które przyjecha³y tu po roku 1945. Zgodnie spoczywaj± obok siebie ludzie ró¿nych narodowo¶ci, bêd±cy wyznawcami trzech chrze¶cijañskich religii.
Drugi istniej±cy obiekt sakralny we wsi to pó¼nobarokowy, imponuj±cy wielko¶ci± ko¶ció³ katolicki, wzniesiony w latach 1794 – 1797, bêd±cy fundacj± klasztoru Benedyktynów z Legnickiego Pola.
Niewielka Zimna Woda le¿y w istocie z dala od g³ównych szlaków komunikacyjnych – i raczej niewiele przeje¿d¿aj±cych przez ni± przypadkowo osób interesuje siê miejscowymi zabytkami. A wiele mówi± one o cz³owieku i skomplikowanej historii tej ziemi...